“Στην ιστορία μιας ζωής, δεν έχουμε παρά ένα πρόβλημα να λύσουμε: το πρόβλημα που δίνει νόημα στην ύπαρξή μας και επιβάλλει ένα στιλ στις σχέσεις μας”.
Ο Χόρχε Σεμπρούν, η ζωή και η αποδημία του στάθηκε η αφορμή να ξαναθυμηθούμε τον “υποθηκευμένο εαυτό” και όλους εκείνους που έζησαν τα παιδικά και τα εφηβικά τους χρόνια σε καιρούς επικίνδυνα χαλεπούς, αναγκασμένοι ν' αλλάξουν πατρίδα, πλευρό, όνειρο, δρόμο, σκοπό... Και κόντρα σε όλους τους οιωνούς να αποδείξουν πως όχι μονάχα δεν υπάρχουν “υποθηκευμένες ζωές” (δυστυχώς ή ευτυχώς, ούτε στην δυστυχία αλλά ούτε στη δυστυχία), αλλ' αντιθέτως επάνω στο δύσκολο και στον όλεθρο θα κτίσει μετά ο καθένας τη δική μου μεγάλη, σπουδαία, μοναδική και ανεπανάληπτη ιστορία. Υπάρχει ένα βιβλίο “Ο ευαίσθητος εαυτός”.
Το υπογράφει ο ψυχαναλυτής και νευροψυχίατρος Μπόρις Σιρούλνικ, με την ίδια του τη ζωή (κυριολεκτικά, παιδί από ίδρυμα). Στις σελίδες του, μεταξύ άλλων, ο δανός Χαν Κρίστιαν Άντερσεν που έκανε παραμύθι την δική του ζωή, οι Πρίμο Λέβι, Μαρία Κάλλας και Χόρχε Σεμπρούν, επιβιώσαντες όλοι, με το σωσίβιο της τέχνης. Αλλά και η Μέριλιν Μονρόε, πορσελάνινη κούκλα- φάντασμα, απ' εκείνους που δεν τα κατάφεραν, τελικά. Το κλειδί, είπαμε, είναι στο νόημα.
